Warszawa - Muzeum Historii Polski

wg. projektu WXCA – PRACOWNIA ARCHITEKTONICZNA "Architektura budynku Muzeum Historii Polski jest świadomie budowaną narracją. Jest zapisaną w kamieniu i współczesnej formie: opowieścią o nawarstwianiu historii, odkrywaniu, odsłanianiu wielorakich znaczeń przeszłości, otwartości oraz o wolności, będącej hasłem przewodnim Muzeum. Kamienna bryła w swym wizualnym wyrazie odnosi się do nawarstwień czasu budujących materię historii. W kolejnych warstwach, niczym w przekroju archeologicznym, dostrzegamy ślady ludzkich działań, zdarzeń historii, epok. Indywidualny rysunek („osobowość”) każdej płyty kamienia, ich formacje, kompozycje, ornamentowe przetworzenia tworzą misterną tkankę wyrażającą tak indywidualny, jak zbiorowy wymiar historii, nakładanie się naturalnych i kulturowych procesów, budowanie i zacieranie pamięci. Ten zapis czasu w materii trwa." (WXCA) Budynek oblicowano płytami z marmuru portugalskiego o różnorodnym rysunku. Do wykończenia elewacji wykorzystano ok. 27 tys. m² kamienia, w tym ok. 1000 m² płyt reliefowanych. Są one ułożone w poziome pasy, podkreślające warstwową, stratygraficzną strukturę. To struktura właściwa materii geologicznej, ale też naszej archeologii – zachodzącym po sobie procesom naturalnym, społecznym i kulturowym. Dlatego zdecydowaliśmy się na marmur, który jest kamieniem o bardzo wyrazistym rysunku. Każda z marmurowych płyt jest inna, niepowtarzalna, tak jak cała historia składa się z niepowtarzalnych, jednostkowych zdarzeń – tłumaczy architekt Paweł Grodzicki z pracowni WXCA. (Architektura Murator)